
.png)
Door een toeval schoof Sherida Ligtvoet ruim drie maanden geleden aan bij Manometric. De 23-jarige studente mechatronica – een combinatie van elektrotechniek, werktuigbouwkunde en ICT – was op zoek naar een stageplaats en keek bij de vacatures die bedrijven op de site van de Haagse Hogeschool hadden geplaatst.
Ze kon snel aan de slag met een project waarbij de inmiddels voor veel handtherapeuten vertrouwde Mano-X 3D-scanner een extra functie krijgt: het in een oogwenk meten van de stand van de gewrichten in de handen om zo de voortgang van de behandeling te meten. Hiervoor worden de hoeken gemeten van de vingers en pols in een en open en gesloten stand wat bij elkaar 36 metingen kunnen zijn. ,,Het idee komt van een therapeut die een tijd geleden zei: kunnen jullie niet iets maken waardoor we minder tijd hoeven te besteden aan het opmeten van een hand met een goniometer? Want dat wordt nu met de hand gedaan en dat kost gewoon heel veel tijd.’’
,,Ik heb de eerste tijd hier vooral gestoken in het uitvogelen wat voor mogelijkheden er zijn en vond op het internet uiteindelijk 29 softwareprogramma’s. Of die dat ook echt kunnen en accuraat zijn, was de tweede vraag, Na een selectieprogramma ben ik op drie tools uitgekomen die ik ben gaan testen en uiteindelijk zijn we uitgekomen op één programma. Dat bepaalt op basis van de foto van de hand en een dataset van 30.000 foto’s het skelet. Bij alle foto’s van die dataset zijn handmatig alle gewricht punten van het skelet bepaald, zodat het programma op basis van de dataset een inschatting kan maken
,,Als je meer foto’s tegelijkertijd maakt onder verschillende hoeken en die samenvoegt – wat precies is wat de Mano-X doet - moet je dus heel goed kunnen bepalen wat de hoek van de gewrichten is. Daarvoor heb ik een speciaal programma geschreven . Dat willen we de komende maanden verder gaan uittesten. Waar is het programma goed in en waar is het slecht in? Zo ben ik er achter gekomen dat het moeite had met handen die veel pigmentatie hebben. Niet qua donkere huid ,maar met pigmentatievlekken die veel oudere mensen nu eenmaal hebben. En het is natuurlijk superbelangrijk dat het programma ook dan goed meet. Maar door een aantal filters toe te passen lijkt dat nu goed te lukken.’’
,,Verder gaan we aan meerdere handtherapeuten vragen wat ze precies willen. Meten ze altijd de hele hand of maar een deel daarvan? En meten ze altijd alle gewrichten? En wat verwachten ze van een meting met een scanner? Op basis van wat zij aangeven gaan wij bepalen wat we precies moeten gaan maken.’’
{{gallery1}}
De toevoeging van de meetfunctie kan therapeuten flinke tijdwinst opleveren. Gemiddeld kost het handmatig meten van de hoeken van de gewrichten ongeveer vijf minuten. Volgens de huidige testen moet de scanner in ongeveer dertig seconden de metingen kunnen doen. ,,Als je dat doortrekt naar het hele proces van revalidatie, dan scheelt dat echt veel tijd die je dan kunt besteden aan oefenen met de hand of andere onderdelen van de behandeling.’’
Maar daar eindigt het project waarschijnlijk niet. De Mano-X scanner is een flink apparaat dat op basis van 64 foto’s een 3D-model van de hand maakt. Voor het bepalen van de hoeken van de gewrichten is volgens Sherida waarschijnlijk minder data nodig. Een idee is om samen met R&D te kijken naar de mogelijkheden om de Mano-X scan te combineren met imaging via je eigen iPhone . ,,Dan zou je bijvoorbeeld misschien al thuis metingen kunnen doen.’’
Een ander idee is om met de software engineers een app te ontwikkelen voor revalidatiespelletjes. Die moeten de patient verleiden om de voorgeschreven oefeningen thuis ook echt te gaan en blijven doen. Dat is en blijft immers een van de lastige onderdelen van een revalidatie: het ook buiten de tijd met de therapeuten alle oefeningen doen, zeker als het wat beter gaat.
Maar voorlopig gaat ze de komende tijd verder vooral onderzoek doen: kijken wat werkt en wat de therapeuten willen. Wat dat oplevert? Ze gaat het zien, zegt ze: ,,Als ik hier één ding heb geleerd, dan is het dat je aannames vaak niet kloppen!’’